Θερινή υπηρεσία

Καλό καλοκαίρι. Έκλεισαν και τα σχολεία, αρχίζουν οι καλοκαιρινές μας διακοπές. Στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση (γυμνάσια, λύκεια κλπ) αυτό γίνεται στις 30 Ιουνίου κάθε χρόνο, ενώ στην πρωτοβάθμια (νηπιαγωγεία - δημοτικά) στις 21. Το διδακτικό έτος αρχίζει για όλους την 1η του Σεπτέμβρη. φέτος οι τελευταίες μέρες του Ιούνη όπως και η πρώτη του Σεπτέμβρη πέφτουν Σαββατοκύριακο κι έτσι "μεγαλώνει" το καλοκαίρι μας. Γιατί παρά το μύθο που θέλει τους καθηγητές να έχουν τρεις μήνες διακοπών το καλοκαίρι η πραγματικότητα είναι πως είναι μόνο δύο. Ο μύθος μάλλον πρέπει να είναι από τα προ το 1978 χρόνια. Τότε που τα σχολεία "μέση εκπαίδευσης" όπως λέγονταν τότε, άνοιγαν στις 10 του Σεπτέμβρη αλλά άρχιζαν τα μαθήματα την 1η Οκτώβρη. Από τότε και μετά, με το ΠΔ 104/1979 ισχύουν οι σημερινές ημερομηνίες

Οι μαθητές έχουν λίγο παραπάνω διακοπές αφού το σχολείο είναι εξετασιοκεντρικό κι έτσι τα μαθήματα σταματάνε πιο μπροστά για να μπορούν να γίνουν εξετάσεις που κι αυτές τελειώνουν κάμποσες μέρες πριν ώστε να βγουν οι βαθμοί και τ' αποτελέσματα, να καταγραφούν όλα και να γίνουν οι εγγραφές ώστε όλα να ετοιμαστούν για την επόμενη χρονιά. Και δεν θέλω γέλια, έτσι λένε οι κανονισμοί. Η οποία επόμενη χρονιά, αρχίζει κι αυτή με εξετάσεις. Αυτών που δεν πέρασαν τα μαθήματά τους τον Ιούνη. Που άλλα ισχύον για το γυμνάσιο κι άλλα για το λύκειο, αλλ' αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Έτσι αποχαιρετήσαμε το σχολείο χθες. Αλλά όχι για πολύ. Γιατί μια μέρα κάθε βδομάδα, όλο το καλοκαίρι, το σχολείο (της δευτεροβάθμιας) θα είναι ανοιχτό. Οι καθηγητές θα κάνουμε τη "θερινή υπηρεσία" μας όπως έχει καθιερωθεί να λέγεται. Το πρόβλημα είναι πως κάποιοι (όπως εγώ) φεύγουμε το καλοκαίρι για άλλες περιοχές. Κι ίσως στα μεγάλα αστικά κέντρα κάτι τέτοιο να μην είναι τόσο φανερό το πρόβλημα που δημιουργεί αυτή η μια μέρα (αν και πάντα η μεσαίες βδομάδες του Αυγούστου είναι δύσκολες - κι υπάρχουν συνάδελφοι που λένε πως δεν μπορούν να ανοίξουν το σχολείο στην Αθήνα φεύγοντας ας πούμε από τον Κάλαμο ή άλλα θέρετρα της Αττικής και αξιώνουν να γίνει κλήρωση μεταξύ όλων, κι ας είμαι εγώ να έρθω απ' τη Μυτιλήνη) όμως είναι πολύ έντονο σε περιοχές με μικρή οργανικότητα, που δεν υπάρχουν δηλ. ντόπιοι για να κάνουν αυτό το άνοιγμα. Ας πούμε στα νησιά της άγονης γραμμής (αλλά όχι μόνο). Που πρέπει κάποιος να κάνει ολόκληρο ταξίδι για μια ή παραπάνω μέρες για να βρεθεί στο σχολείο μερικές ώρες.

Το πρόσχημα από το υπουργείο είναι πως αυτό γίνεται για να βρεθεί κάποιος εκεί να παραλάβει τα βιβλία όταν θα έρθουν. Μόνο που τα σχολεία ήταν ανοιχτά κανονικά και το καλοκαίρι που δεν υπήρχαν βιβλία (για το 2011 μιλάω, όχι και τόσο παλιά). Πέρα απ' το γεγονός πως τα βιβλία υπάρχει κάποιος προγραμματισμός για το πότε θα πάνε σε κάθε σχολείο ο οποίος δεν τηρείται και τόσο και συνήθως καλείται ο υπεύθυνος για τα βιβλία να τα παραλάβει μια άσχετη μέρα (και ώρα). Ας πούμε το σχολείο είναι ανοικτό Τρίτη πρωί και τα βιβλία έρχονται Πέμπτη απόγεμα αφού η μεταφορική εταιρία που έχει συμφωνήσει να φέρει τα βιβλία, ξεκινάει τότε που λέει το χρονοδιάγραμμα αλλά μέχρι να κάνει ολόκληρη τη διαδρομή βγαίνει εκτός προγράμματος. Και βέβαια, πρέπει να βρεθεί κάποιος για ν' ανοίξει το σχολείο και να κάνει την παραλαβή τους, όποια ώρα και να είναι.

Για τη μέρα αυτή, αυτός που ανοίγει το σχολείο εκτελεί και χρέη διευθυντή. Κάνει όλες τις ενέργειες και υπογράφει όπου και ο διευθυντής. Συνήθως πρόκειται για βεβαιώσεις σπουδών ή αντίγραφα τίτλων κλπ. Το αστείο είναι πως η συνήθης οδηγία είναι να παραπέμπεται ο αιτών για το Σεπτέμβρη που θα είναι ανοιχτά τα σχολειά μιας και ούτε ο συνάδελφος είναι σίγουρος γι' αυτά που πρέπει να γράψει - πού να είναι εξοικειωμένος με την γραφειοκρατία του σχολείου - ούτε απ' τη διεύθυνση υπάρχει η αντίστοιχη εμπιστοσύνη πως μπορεί να γίνουν σωστά τα πράγματα. Πέρα απ' το γεγονός πως με τα σημερινά δεδομένα που όλα τα στοιχεία είναι μηχανογραφημένα τα σχετικά πιστοποιητικά θα πρέπει να εκδοθούν από τον υπολογιστή του σχολείου. Πράγμα που σημαίνει πως ο συνάδελφος θα πρέπει να ξέρει το πρόγραμμα αλλά και να έχει πρόσβαση σ' αυτό, άρα να ξέρει τους κωδικούς με τους οποίους είναι προστατευμένο!

Το θέμα είναι πως ενώ για όλες αυτές τις δουλειές ένα άτομο είναι υπεραρκετό (κι η νομοθεσία αυτό προβλέπει), η πρακτική θέλει να χρεώνονται δυο ή και τρία ή και παραπάνω με το σκεπτικό να μην αδικηθεί κάποιος αλλά να μπουν όλοι υπηρεσία μια μέρα. Κι υπάρχουν μερικές μέρες που είναι 5 - 6 άτομα (συνήθως τις πρώτες μέρες του Ιούλη) ενώ τις άλλες μόνο 2 ή και μόνο 1. Ισότητα στην ταλαιπωρία αλλά επιλεκτική κι αυτή.