16 Ιουλίου 2015

Αιδηψός

Η ιδέα να πάμε Αιδηψό το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος μας είχε έρθει πριν το Πάσχα. Την αφήσαμε για αργότερα, να δούμε αν θα είχαμε δυνάμεις αφού θα είχαμε περάσει το δεκαπενθήμερο του Πάσχα στο δρόμο. Και κάποια στιγμή βλέπει η Μαρία αυτή την αφίσα και το θυμάται αφενός, ενθουσιάζεται αφετέρου. Και κλείνουμε. Με 54€ για τρεις νύχτες.

Η Αιδηψός πανέμορφη, το κόστος του ξενοδοχείου (διαμερίσματος για την ακρίβεια) χαμηλό αλλά το να πας μέχρις εκεί κοστίζει αρκετά. Γιατί είτε θα πας με τον γρήγορο τρόπο, μέσω Εθνικής και θα περάσεις με καραβάκι απ' την Αρκίτσα, πληρώνοντας πάνω από 10€ διόδια, βάλε και 24€ στο καραβάκι για δυο άτομα, είτε θα πας με τον αργό τρόπο, από Χαλκίδα, Μαντούδι κλπ που θα κερδίσεις σε χρήμα αλλά θα χάσεις αρκετά σε χρόνο. Εμείς αποφασίσαμε να πάμε απ' τη μια και να γυρίσουμε απ' την άλλη για να δούμε και κάνα άλλο μέρος στη διαδρομή.
Η Αιδηψός, τα Λουτρά Αιδηψού για την ακρίβεια που είναι κι ο τουριστικός προορισμός, είναι μια πόλη που αποτελείται από ενοικιαζόμενα δωμάτια, διαμερίσματα και ξενοδοχεία κι ανάμεσά τους υπάρχουν και μερικά σπίτια που μένουν όσοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους σ' αυτά.
Το βασικό και εμβληματικό ξενοδοχείο της παλιάς "καλή" κοσμοπολίτικης εποχής που λειτουργεί ακόμα σήμερα είναι το "Θέρμαι Σύλλα". Υπάρχει απ' τα τέλη του 19ου αιώνα: Τα υπόλοιπα έχουν κλείσει, όπως έγραφα και στο προηγούμενο. Κάποια φαίνεται να ανακαινίζονται, αλλά δεν ξέρω αν μπορούν ν' αποκτήσουν την παλιά τους αίγλη.
Γιατί κάποτε η Αιδηψός ήταν γεμάτη κόσμο. Ακόμα κι όταν έπαψε να είναι μόδα για πλούσιους τα λουτρά της ήταν γνωστά και πήγαινε κόσμος για λουτροθεραπείες που τις κάλυπταν εν πολλοίς τα ασφαλιστικά ταμεία. Οι αλλαγές στον τομέα αυτόν τα τελευταία χρόνια άλλαξαν και την προσέλευση του κόσμου.
Η πόλη θυμίζει την παλιά της αίγλη απ' όπου και να περάσεις. Τα καταστόλιστα με λουλούδια σπίτια της δείχνουν το μεράκι των ανθρώπων της.
Όμως αυτό δεν είν' αρκετό. Οι τιμές για φαΐ ήταν τσιμπημένες. Μάλλον οι μαγαζάτορες δεν πήραν χαμπάρι πως κάποια πράγματα έχουν αλλάξει. Βέβαια, τα μαγαζιά είχαν κόσμο κι ίσως αυτό τους δίνει τον αέρα. Ένα παράδειγμα: κάτσαμε το βράδυ να πιούμε μια ρετσίνα, βάλαμε και μεζέ ένα κοντοσούβλι, κάτι πατάτες, κάτι σαλάτα το εικοσάρικο δεν μας έφτασε. Για μια μερίδα φαΐ; Βασικά τα διάφορα κόστιζαν αρκετά.
Ας αφήσω όμως τη γκρίνια κι ας συνεχίσω με φωτογραφίες. Όπως το καινούριο και το παλιό κτίριο του ΕΟΤ
ή το Δημαρχείο της πόλης (τότε που ήταν ανεξάρτητος δήμος, σήμερα, με τον Καλλικράτη, έχει ενωθεί με την Ιστιαία, που είναι και η έδρα του νέου δήμου).
Τα ξενοδοχεία Ηράκλειον (κόκκινο) και Στάδιον (άσπρο - προσοχή στο τελικό -ν, δείχνει την εποχή τους) είναι κι αυτά εμβληματικά, λίγο πιο καινούρια απ' το Θέρμαι Σύλλα (αρχές του 20ου αιώνα αυτά), απομεινάρια μιας άλλης εποχής. Αλλά κι απ' την άλλη μεριά, το περίπτερο μέσα στη θάλασσα, το "Κύμα" όπως το λένε, είναι καταπληκτικό αν και ρημάζει. Κάπου διάβασα πως θα φτιαχτεί ξανά, είχε και κάτι τσιμέντα και τέτοια εκεί κοντά. Θα είναι άλλη αίσθηση να πίνεις τον καφέ σου πάνω απ' τη θάλασσα, κυριολεκτικά.
Για μπάνιο υπάρχουν δυο τρία μέρη. Δεν μπορώ να τα πω ακριβώς πλαζ, αν και έτσι τα χαρακτηρίζουν.
Τη μία μάλιστα απ' αυτές τη λένε "δημοτική" κι είχαν (κάποτε) και εισιτήριο για να μπεις. Δεν ξέρω πότε, αλλά έχει εγκαταλειφθεί τελείως. Απ' τη στιγμή που ο δήμος δεν κόβει εισιτήρια την έχει αφήσει και ρημάζει.
Ο χώρος χρησιμοποιείται σαν δημόσιες τουαλέτες, αλλά χωρίς να καθαρίζεται βέβαια. Θα μου πει κάποιος πως μια οργανωμένη πλαζ θα έπρεπε να έχει τουαλέτες. Σαφώς έχει, αλλά μιας κι έχουν γεμίσει αυτές, επεκτείνεται η χρήση!
Κι αν η πλαζ δεν φέρνει έσοδα, τα σχετικά μαγαζάκια που υπήρχαν δίπλα, γιατί να έχουν εγκαταλειφθεί κι αυτά;
Αλλά να μην κλείσω με τη γκρίνια μου. Να βάλω κάτι αντίστοιχο μ' αυτό που ξεκίνησα. Δυστυχώς, εγώ δεν κατάφερα να βρω τη γωνία της αφίσας! Την πήρα σε δυο ξεχωριστά στιγμιότυπα, έτσι που έχει χαθεί η μαγεία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Απόψεις; Ιδέες; Αντιρρήσεις; Παραλλαγές;
Όλα ευπρόσδεκτα.