Μαγιονέζα Γρήγορη (Βίκης)

Έβαλα προχτές τη συνταγή για μαγιονέζα. Την κλασσική, παραδοσιακή συνταγή. Κι η Μαίρη αντιπρότεινε στα σχόλια μια γρήγορη συνταγή. Που μπορεί το αποτέλεσμα να είναι μια κρεμώδης σάλτσα αλλά μαγιονέζα δεν είναι. Αφού δεν έχει αυγό. Μα θα μου πείτε πως κι οι μαγιονέζες του εμπορίου το αυγό το έχουν εξοβελίσει κι αν έχουν, είναι σκόνη. Ε, ναι, αλλά εδώ οι συνταγές είναι σπιτικές :) Εν πάση περιπτώσει, το σχόλιό της μου έδωσε την ιδέα να ψάξω και ν' ανεβάσω και την γρήγορη εκδοχή.

«Ντολμαδάκια» Εύκολα (Βίκης)

Αχ, αυτή η Βίκη. Όλο ιδέες υπέροχες είναι, αλλά δεν αποφασίζει να τις γράψει στο μπλογκ, αυτό ή άλλο. Η βασική αιτία, πως δεν έχει τις κατάλληλες φωτογραφίες, λέει, για να συνοδέψει τα γραφόμενά της! Τέλος πάντων. Ας παρουσιάσω την ιδέα της. Που μπορεί να γίνει είτε αυτόνομα, είτε σαν συμπλήρωμα. Τι εννοώ: μπορεί να πάρω τα κληματόφυλλα μόνο και μόνο για να φτιάξω το μεζέ αυτόν που δεν είναι ακριβώς ντολμαδάκια, γι' αυτό και τα εισαγωγικά, μπορεί να το κάνω όμως και αν φτιάξω κάτι με κληματόφυλλα και μου περισσέψουν μερικά. Έτσι μου προέκυψε την τελευταία φορά. Είχα μερικά φύλλα κι αντί να τα πετάξω, είπα να τα εκμεταλλευτώ για ένα νοστιμότατο μεζεδάκι. Η ιδέα: να τυλίξω στα φύλλα φέτα και να την ψήσω ούτως ώστε η αρμύρα της φέτας να έρθει να δέσει με την ξυνάδα που έχουν τα φύλλα :) Απλούστατον και μεγαλοφυές.

Μαρμελάδα από φλούδα μανταρίνι

Μια φοβερή μαρμελάδα έφτιαξα αυτές τις μέρες και είπα πως αξίζει τον κόπο να την ανεβάσω και στο μπλογκ. Τα μανταρίνια μου αρέσουν πολύ, και η φίλη μου η Βίκυ κάποια στιγμή που ήταν στο σπίτι μου είπε ένα κόλπο να κρατήσω το άρωμά τους. Εύκολο και εξαιρετικά φτηνό! Όταν έτρωγα τα μανταρίνια να κρατούσα τα φλούδια τους στην κατάψυξη. Που κάποια στιγμή να τα έφτιαχνα μαρμελάδα! Έτσι κι έγινε. Μόλις γέμισα μια σακούλα. ξεκίνησα την διαδικασία. Τώρα, το πρωινό μόλις ανοίγω το καπάκι από το βάζο, με πλημμυρίζει η όμορφη μυρωδιά από τα εσπεριδοειδή.

Πάστα Φλόρα

Ένα εύκολο και νόστιμο γλυκό που το φτιάχνω με διάφορες ευκαιρίες, όταν θέλω να κάνω κάτι για λίγους, αν και, καμιά δεκαριά άτομα άνετα σερβίρονται απ' αυτό! Απαραίτητα πρέπει να υπάρχει διαθέσιμη μαρμελάδα (η συγκεκριμένη από τη Βίκη ήταν υπέροχη, μ' ένα άρωμα που και νεκρούς ανασταίνει - μάλλον ανέσταινε, τώρα καταναλώθηκε κι υπάρχουν δυσκολίες:) .

Σως καπνιστού σολομού, Βίκη

Από τη Βίκη με αγάπη. Συνταγή από την Βίκη έχω ξαναγράψει. Της έχω ζητήσει όπως ξαναείπα να δίνει απευθείας συνταγές στο ιστολόγιο (και ξέρω πως ξέρει πολλές και καλές) αλλά διστάζει να το κάνει. Αλλά μου έστειλε σήμερα μία ειδικά για δημοσίευση. Με τη φωτογραφία της όπου φαίνεται πιστεύω πως πρόκειται για μερακλού μαγείρισσα! Ας απολαύσουμε τι προτείνει.

Τούρτα Γενεθλίων (Βίκης)

Για τη Βίκη (ή Βίκυ που το προτιμούν οι περισσότερες απ' όσες ξέρω και που έτσι βλέπω να το δέχεται κι ο ορθογράφος αν και δεν βρίσκω το λόγο να μεταφερθεί η αγγλική ορθογραφία, στις μεταγραφές ισχύει η απλοποίηση, αλλά εδώ δεν έχουμε μεταγραφή έχουμε εξελληνισμό αφού το όνομα κλίνεται κανονικά) έχω ξαναγράψει πριν μερικές μέρες με την ευκαιρία της πατατόπιτας. Η παρατήρησή της ήταν εξαιρετικά εύστοχη. Έτσι σκέφθηκα να της ζητήσω να συμμετέχει κι αυτή σ' αυτό το μπλογκ με συνταγές που ξέρει. Οι ιδέες της είναι καταπληκτικές. Το ξέρω από παλιότερα. Κι όχι μόνο για συνταγές. Αλλά και από ιδέες πώς μπορεί να παρουσιαστεί κάτι καλύτερα. Επίσης φίλος των ταξιδιών, θα έχει να πει και γι' αυτά, είμαι σίγουρος.

Πατατόπιτα με μπέικον – ρίγανη

Στο Μόναχο όταν ήμασταν, δεν θυμάμαι για ποιο λόγο, ήθελε η Μαρία ντε και καλά να φτιάξει κάτι γλυκό. Πίτα κατά προτίμηση. Μου έστειλε λοιπόν μια διεύθυνση για να δω και να διαλέξω μια απ' τις πίτες που παρουσίαζε εκεί. Κι εγώ διάλεξα την πατατόπιτα! Μα δεν είναι γλυκό. Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο. Εγώ δεν ήθελα γλυκό κι εκεί είχαμε τη διαφωνία. Στο σάιτ λοιπόν που μου έστειλε (και που δεν θυμάμαι ποιο είναι), μάλλον από λάθος μαζί με τα γλυκά είχε και την πατατόπιτα. Ακριβώς με τον τίτλο που την έχω κι εγώ εδώ. Και με εντυπωσίασε. Αμ έπος, αμ έργον. Την δοκιμάσαμε άμεσα, εγώ πρόσθεσα και το κρεμμύδι (που μ' αρέσει και δένει με την πατάτα πολύ) και ξετρελαθήκαμε. Φτιάχνω μια μέρα ένα ταψί να το πάω στο σχολείο στα αποχαιρετιστήρια και επιβεβαιώνομαι. Το ταψί αδειάζει σε χρόνο ντε-τε, τόσο που οι τελευταίοι δεν πρόλαβαν!