28 Δεκεμβρίου 2017

Παστουρμάς με αυγά

Τον παστουρμά τον ήξερα αλλά δεν έτυχε να τον χρησιμοποιήσω. Πολλές φορές άκουγα για τη μυρουδιά που αφήνει αφού τον φας. Ίσως γι' αυτό, ίσως γιατί είναι ένα ιδιαίτερο αλλαντικό που δεν βρίσκεται και πολύ τακτικά, δεν θυμάμαι να είχα έρθει σε επαφή μαζί του. Ώσπου το καλοκαίρι κάνοντας μια βόλτα με τη Ντόρα στην αγορά της Μυτιλήνης περνάγαμε έξω απ' την Ερμού 78 όπου υπάρχει ένα κρεοπωλείο που φτιάχνει παστουρμά κι όταν περνάς από κει σου σπάει τη μύτη. Και σχολιάζαμε πόσο χαρακτηριστική είναι η μυρουδιά για το συγκεκριμένο σημείο. Και πως αν κάποια στιγμή περάσουμε από κει και δεν μυρίζει παστουρμά, κάτι θα έχει αλλάξει και θα μας φαίνεται παράξενο. Και συμφωνούσαμε κι οι δυο σ' αυτό. Το συζητάμε με τη Μαρία και εκφράζω την επιθυμία να πάρω και μια φορά παστουρμά από κει, να το δοκιμάσουμε τέλος πάντων.

23 Δεκεμβρίου 2017

Χυλοπίτες παραδοσιακές

Τις χυλοπίτες τις ήξερα από παλιά, αλλά σπάνια τις μαγείρεψα και πάντα σαν να ήταν μακαρόνια. Το ίδιο και τα χυλοπιτάκια (που είναι χυλοπίτες ίσιες και κομμένες σε μικρά κομματάκια). Και πριν λίγες μέρες βρεθήκαμε σ' ένα σουπερμάρκετ που είχε σε προβολή χυλοπίτες μετσοβίτικες και τις είδ' η Μαρία και τις ζήλεψε. Και πήραμε με κρύα καρδιά, μιας και δεν τις είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση. Και ξεκινώ να τις φτιάχνω όπως τόχα στο νου μου αλλά λέω να ρίξω και μια ματιά στις οδηγίες που υπήρχαν πάνω στο σακούλι. Αλλιώς τάλεγε τα πράγματα εκεί κι είπα να τ' ακολουθήσω. Και βγήκαν υπέροχες. Τόσο που α) αγόρασα κι άλλες και β) δεν πέρασαν πολλές μέρες και τις ξανάφτιαξα (όχι και τόσο πετυχημένες τη δεύτερη φορά, οφείλω να ομολογήσω, αλλά ξέρω τι φταίει). Κι η Μαρία να επιμένει να ανεβάσω τη συνταγή. Της κείνης ρήμασι πειθόμενος λοιπόν, την παρουσιάζω. Είναι για 4 άτομα (με τα δικά μου μέτρα :) ).

07 Δεκεμβρίου 2017

Παντζάρια ψητά στο φούρνο

Άλλη μια παραλλαγή για ψητά παντζάρια. Είχα ξαναβάλει, για ψητά κι εκείνα, αλλά δεν θυμόμουνα πώς τα έγραφα, μου είχε μείνει η πρόταση για ψήσιμο στη σκάρα. Που και στη σκάρα και στο φούρνο, θέλουν πολλή ώρα. Τέλος πάντων, προχτές είδα στη λαϊκή κάτι παντζάρι με ωραία μεγάλα κεφάλια κι είπα να τα πάρω για ψητά. Και μιας κι εγώ θυμόμουνα αυτά στη σκάρα, έριξα μια ματιά στο ίντερνετ τι άλλες ιδέες υπήρχαν. Κι όλες όσες βρήκα ήταν ίδιες (ή σχεδόν). Καμιά δεν τα είχε σκέτα, ανοιχτά, όπως τα έγραφα εγώ. Πολύ περισσότερο που κανένας δεν τα έδινε για σκάρα! Τέλος πάντων, τα έφτιαξα κι είπα να τα παρουσιάσω κι από δω, να υπάρχουν όλες οι εκδοχές.

02 Δεκεμβρίου 2017

Τεμπελόπιτα της Παυλίνας

Τις προάλλες στο σχολείο μου είχαν μπαζάρ οι μαθητές της Γ' Λυκείου για να βγάλουν κάνα φράγκο για την εκδρομή τους. Άλλοι αγόρασαν κι άλλοι έφτιαξαν (ένας μάλιστα είχε φέρει κρεπιέρα κι έφτιαχνε κρέπες επιτόπου!). Άλλα αρμυρά, άλλα γλυκά. Σε τιμές εξαιρετικά φιλικές. Δοκίμασα διάφορα αλλά ξεχώρισα μια τυρόπιτα χωρίς φύλλο που είχε φτιάξει η Παυλίνα. Αφράτη αφράτη και γευστικότατη. Προφανώς ζήτησα τη συνταγή και προφανώς την παρουσιάζω εδώ. Το τεμπελόπιτα είναι δικό της. Μπρουστ μου την έγραψε, δεν ξέρω τι πάει να πει και γιατί, εγώ απ' την Παυλίνα την έμαθα, της Παυλίνας τη γράφω. Η διαδικασία θυμίζει κάπως την Κικιτσόπιτα, μόνο που τούτη γίνεται πιο ψηλή και (πολύ) πιο αφράτη. Όταν την έφτιαξα το ταψί μου φάνηκε μικρό κι έτσι έβαλα λίγη και σ' ένα άλλο, κι είχα δίκιο.

20 Νοεμβρίου 2017

Εμπειρίες από τουαλέτες

Σήμερα στου Σαραντάκου είχε θέμα σχετικά με τις τουαλέτες. Τα αποχωρητήρια ή όπως αλλιώς το λέει ο καθένας (ο Νίκος έχει κάμποσες λέξεις που λέγονται για το ίδιο "μέρος" :) ). Και θυμήθηκα κι εγώ κάποιες σχετικές προσωπικές εμπειρίες. Με το θέμα έχω ασχοληθεί διάφορες φορές, κάθε φορά που επισκέπτομαι ένα μέρος πάντα παρατηρώ τι συμβαίνει εκεί σχετικά με τις τουαλέτες, είμαι ώρες στο δρόμο και τις χρειάζομαι συχνά. Απ' όλες όμως τις ιστορίες, μια ξεχωρίζει. Πρόκειται για εμπειρία μοναδική και μάλιστα απ' το μακρινό 1998, απ' τις πρώτες φορές που ταξίδευα στο εξωτερικό που είπα να τη μεταφέρω κι εδώ.

09 Νοεμβρίου 2017

Γλυκοπατάτες αλά κρεμ

Να και ένα φαγητό που το έφτιαξα όπως μου κατέβηκε, χωρίς να βρω κάπου συνταγή έτοιμη. Βέβαια, το είχα φάει σε κάποιο μαγαζί και μου άρεσε (αν και δεν θυμάμαι πώς τις είπαν εκεί). Και σκέφτηκα να το φτιάξω κι εγώ, αλλά όσο κι αν έψαξα δεν βρήκα συνταγή. Έτσι λοιπόν έβαλα διάφορες ιδέες που σχημάτισα τρώγοντάς το ή από άλλες συνταγές με γλυκοπατάτες και έτοιμο το φαγητό. Το αποτέλεσμα μου άρεσε εξαιρετικά (αν και με αστερίσκους, με σημεία δηλ. που θα μπορούσε να είναι καλύτερο). Απ' την άλλη η Ειρήνη δήλωσε πως δεν θα ήθελε να το ξαναφάει. Τι να πω, γούστα είν' αυτά.

05 Νοεμβρίου 2017

Κολοκυθόπιτα με κίτρινη κολοκύθα

Κολοκύθια υπάρχουν πολλών ειδών και συνταγές τους ακόμα περισσότερες. Εγώ έχω ανεβάσει μέχρι τώρα πάνω από 10. Οι περισσότερες με τα κλασσικά κολοκυθάκια που βρίσκουμε σχεδόν όλον τον χρόνο πια. Αλλά αυτή την εποχή εμφανίζονται στην αγορά κι άλλα, "εξωτικά", κολοκύθια. Συνήθως μεγάλου μεγέθους που τα λέμε κολοκύθες. Είναι οι κόκκινες που χρησιμοποιώ για να φτιάχνω κολοκυθοπιτάκια, γλυκά. Αλλά και κίτρινες που έχω δει, αλλά δεν είχα χρησιμοποιήσει, δεν τις συνηθίζουμε στο χωριό μας (να τις φυτεύουμε). Αλλά πριν μερικές μέρες έδωσε στη Μαρία μια συναδέλφισσά της μια τέτοια κίτρινη κολοκύθα. Κι είπαμε να την φτιάξουμε αρμυρή αυτή τη φορά, κάτι σαν σπανακόπιτα που είχαμε φάει στο Γιώργο. Αλλά αντί να τον πάρουμε τηλέφωνο και να μάθουμε τη συνταγή του, έψαξε η Μαρία και βρήκε μία της Αργυρώς. Στην αρχή που μου το είπε μου φάνηκε κάπως αλλά όταν  τη διάβασα είδα πως ήταν στα μέτρα μου κι έτσι τη φτιάξαμε. Αν εξαιρέσει κανείς πως η ποσότητα της κολοκύθας που προτείνει μου φαίνεται μεγάλη αναλογικά με τα υπόλοιπα, το αποτέλεσμα ήταν μια χαρά. Έτσι εδώ πληθαίνω λίγο τα συνοδευτικά κι αλλάζω το μυρωδικό. Ο δυόσμος μου φαίνεται πως δένει καλύτερα.

14 Οκτωβρίου 2017

Σκοτώνουν τ' άλογα όταν γεράσουν;

Η φράση έχει μεταφορική σημασία, ενώ έχει γίνει και τίτλος βιβλίου και ταινίας. Εγώ βάζω κι ένα ερωτηματικό στο τέλος. Συμβαίνει ή όχι; Ήταν σημείο τριβής με τη μακαρίτισσα τη μάνα  μου. Αν και είμαι φειδωλός στο να πετάω πράγματα που έχουν πάψει να χρησιμοποιούνται, εκείνη δεν ήθελε να πετάγεται τίποτα που κάποτε έκανε δουλειά. Σε ένδειξη τιμής και σεβασμού. Δεν μιλάω για τριμμένα ρούχα και τέτοια αλλά π.χ. για εργαλεία. Το θεωρούσε πως αντανακλούσε στην ίδια, που, ναι, είχε γεράσει. Εν πάση περιπτώσει το θέμα μου δεν είναι η διαφωνία μου αυτή αλλά αν κάτι που δεν έχει την αρχική του χρήση θα πρέπει να καταστρέφεται ή να αλλάζει χρήση. Κι ο λόγος είναι από σύγκριση δυο παλιών σχολείων που δεν εξυπηρετούσαν πια τον αρχικό τους σκοπό.

12 Οκτωβρίου 2017

Είμαι η κυρία Τάδε

Πολλές φορές ακούω στο τηλέφωνο τη φράση "είμαι η κυρία Τάδε". Ποιο σπάνιο το "είμαι ο κύριος Τάδε", γι' αυτό και ο τίτλος επικεντρωμένος στην κυρία. Εγώ όταν παίρνω τηλέφωνο λέω τ' όνομά μου. Ανάλογα σε ποιον, μπορεί να πω το μικρό μόνο, ή το μεγάλο ή και τα δυο. Π.χ. "Μαλλιαρός ονομάζομαι και θάθελα..." Και το κάνω ακόμα και σε γνωστούς όταν δω πως δεν έχουν καταλάβει ποιος τους πήρε τηλέφωνο (αν και τώρα με την αναγνώριση κλήσης το πράγμα έχει αλλάξει κάπως). Μια θεία της Μαρίας μόνιμα όταν έπαιρνε τηλέφωνο τη μπέρδευα αλλά όταν ρώταγα να μου πει ποια είναι θα με πέρναγε από σαράντα κύματα. Μα δεν με κατάλαβες, πώς γίνεται κι άλλα τέτοια. Αλλά ξέφυγα.

10 Οκτωβρίου 2017

Η ντοπιολαλιά μας

Διαφορετικό το σημερινό άρθρο. Πρώτα πρώτα είναι μεγάλο. Δεύτερον είναι αναδημοσίευση. Αλλά δικού μου κειμένου. Όπως έχω γράψει σε διάφορες φάσεις, παρακολουθώ ανελλιπώς το ιστολόγιο του Νίκου Σαραντάκου "Οι λέξεις έχουν τη δική τους ιστορία". Το ιστολόγιο είναι με επίκεντρο την ελληνική γλώσσα και τις λέξεις που την απαρτίζουν. Έχει κάποιες τακτικές "στήλες", θέματα που μπαίνουν σε συγκεκριμένες μέρες (π.χ. το Σάββατο γλωσσικά μεζεδάκια ή την Κυριακή λογοτεχνία) ενώ τις άλλες μέρες έχει διάφορα θέματα πολλές φορές με αφορμή την επικαιρότητα. Ο Νίκος καταφέρνει να ανεβάζει ένα άρθρο κάθε μέρα τα τελευταία πολλά χρόνια. Κι αν αυτό θέλει κόπο (να βρεις τι θα βάλεις και να το συντάξεις και να το πληκτρολογήσεις) σκεφτείτε πως κάθε μέρα έχει πολλά πολλά σχόλια που τα διαβάζει όλα και απαντάει όπου κρίνει. Ανάμεσα στα ενδιαφέροντά του είναι και οι λέξεις που χρησιμοποιούνται σε μια περιοχή κι ακόμα περισσότερο αυτές που σήμερα χάνονται. Έτσι αποφάσισα να γράψω κι εγώ για το χωριό μου. Κι ο Νίκος έκανε κάποιες συμπληρώσεις σε αγκύλες που μ' άρεσαν κι είπα να τις φέρω κι εδώ. Αλλά αρκεί η εισαγωγή, ας βάλω το άρθρο όπως δημοσιεύτηκε εκεί.

08 Οκτωβρίου 2017

Τουρκία: Λεωφορεία

Μιας και θυμήθηκα ιστορίες απ' την Τουρκία, να βάλω ακόμα μία. Αυτήν των λεωφορείων. Που είναι μικρά. Στις μεγάλες πόλεις κυκλοφορούν και λίγα μεγάλα αλλά τα περισσότερα είναι μικρά. Είτε σε αστικές είτε σε υπεραστικές διαδρομές.

06 Οκτωβρίου 2017

Τουρκία: Λουλούδια

Από το 2014 έχω βάλει τις φωτογραφίες και τον τίτλο στο σημερινό άρθρο αλλά έμενε στα αζήτητα τόσον καιρό. Το καλοκαίρι εκείνο είχα πάει στην Κωνσταντινούπολη κι είχα βγάλει κάποιες φωτογραφίες με λουλούδια που είχα δει σε δρόμους και πλατείας της γειτονικής χώρας. Ετοίμασα διάφορες αναρτήσεις για εκεί, αλλά λίγες ανέβηκαν. Αρκετές έμειναν και ρίχνοντας πρόσφατα μια ματιά στο τι έχω στα πρόχειρα, την βρήκα αυτήν. Το βασικό πως είχε έτοιμες τις φωτογραφίες.

04 Οκτωβρίου 2017

Είδη χαλβά

Χαλβάς. Τι είναι χαλβάς; Όταν ακούει κάποιος τη λέξη χαλβάς πού πάει ο νους του; Και δεν εννοώ τη μεταφορική σημασία του λεξικού, αυτό του άβουλου και μαλθακού ανθρώπου. Αλλά του χαλβά σαν γλυκό. Το λεξικό που λέγαμε δίνει δυο είδη χαλβά (και το ίδιο κάνει κι αυτό του Μπαμπινιώτη). Τον έναν, αυτόν με ταχίνι και ζάχαρη (και διάφορες προσθήκες όπως κακάο, φιστίκι κλπ), αυτόν που εγώ τον ξέρω σαρακοστιανό. Γιατί συνήθως τον τρώμε τη σαρακοστή. Όχι πως δεν τρώγεται κι άλλες εποχές. Ο Δημήτρης π.χ. τον τρώει όλο το χρόνο, βρίσκοντας σ' αυτόν μια καλή και υγιεινή πηγή ενέργειας. Τον δεύτερο που παρουσιάζει εγώ τους ξεχωρίζω σε δυο.

02 Οκτωβρίου 2017

Τα γραφτά μου

Γράφω στο ίντερνετ, σε μπολογκ, τα τελευταία εφτά - οχτώ χρόνια. Ξεκίνησα με τα Γράμματα απ' τη Γερμανία τον Γενάρη του 2010 και συνέχισα μ' αυτό το μπλογκ από τον Γενάρη του 2013. Στο πρώτο ανέβηκαν 884 δημοσιεύσεις και κάπου τόσα σ' αυτό. Στην αρχή τα γραφτά ήταν καθημερινά ενώ αργότερα αραίωσαν. Υπήρξαν μήνες με μια δυο αναρτήσεις μόνο ενώ αρκετές είναι με συνταγές όπου τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα. Υλικά και οδηγίες. Βέβαια συνήθως και σ' αυτά έχω ένα κειμενάκι εισαγωγής, αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω πως είναι γραφτό. Γραφτά είναι οι προσωπικές ιστορίες ή οι τουριστικές (που τις έχω μειώσει εξαιρετικά, σκόπιμα γιατί σέρνεται και φθόνος) ή οι απόψεις για θέματα της επικαιρότητας. Και αρκετές φορές ο τρόπος γραφής έχει επαινεθεί. Πώς διαμορφώθηκε αυτός ο τρόπος; Αυτό είναι το σημερινό μου θέμα και ξεκινάει από πολύ παλιά.

30 Σεπτεμβρίου 2017

Πνευμονία δεύτερη

Στο προηγούμενο έγραφα για το πώς μάθαμε πως ο Δημήτρης είχε πνευμονία, εκεί στο μακρινό 1994. Μεγάλο βγήκε και σταμάτησα με το να έχει μπει στο νοσοκομείο και να έχω γυρίσει εγώ στο σπίτι και να βρίσκω την (τρίχρονη) Ειρήνη να έχει κάνει εμετό. Όμως από πυρετό τίποτα το σημαντικό. Ούτε 38. Ε, δεν γίνεται να είναι δύο στα δυο παιδιά με πνευμονία. Αλλά κι αν; Τηλεφωνιόμαστε με τη Μαρία, της λέω τα καθέκαστα και πάει στους γιατρούς του νοσοκομείου. Που βέβαια δεν κάνουν διάγνωση από μακριά. Και λένε να την πάμε για εξέταση από κοντά. Εγώ πάω στο μάθημα στο ΙΕΚ και το μεσημέρι για το ΠΕΚ. Μαζί και η Ειρήνη και μιας κι η μάνα μου θα έμενε μόνη, έρχεται κι αυτή μαζί.

28 Σεπτεμβρίου 2017

Μια πνευμονία (από τις δύο)

Γράφοντας τις ιστορίες μου από την πρώτη φορά αναπληρωτής μέχρι την μετάθεσή μου στην Β' Ανατολικής Αττικής, κάποια στιγμή, σ' εκείνο το ατέλειωτο 1994 ανέφερα πως υπήρχαν κι άλλες ιστορίες την εποχή εκείνη. Έλεγα να μην την γράψω κι αυτήν αλλά μιας και είχα αρκετές θετικές κριτικές στο ΦΒ (= φατσοβιβλίο ή φέισμπουκ στα ελληνικά) τελικά σκέφτηκα να γράψω ακόμα μια. Μόνο που αυτή δεν έχει άμεση σχέση με τα σχολεία αλλά με την υγεία.